بشیر علوی: ریشه فعل «داشتن/دارد» در فارسی میانه از Gāsōtan/hāsōtan گرفته شده که در هزوارش عربی: قاس(قاسوا) شده است. این فعل در همان دورۀ میانه به مرور تبدیل به dāštan می‌شود. در گویش تنگسیر قدیم بویژه تنگسیرهای مرکز منطقه دلوار به جای «هاسِیhāsey» گاهی از «هاستیhāstey» هم با سکون «س» استفاده می‌کردند که استفاده از «ت» بسیار فشرده و به ندرت بود. این فعل معادل ing در زبان انگلیسی است. همانطور که هاسِی hāsey و هِسِی hesey برای گذشته و حال به یک شکل استفاده می‌شود، ing نیز برای گذشته و حال بدون تغییر استفاده می‌شود.