نوای عشق در دل جنوب؛ روایت عزاداری زنان بوشهری برای سیدالشهدا

ارادت عمیق و بی‌پایان زنان بندر بوشهر به اهل بیت عصمت و طهارت، جلوه‌ای ویژه و ماندگار دارد. آنان با برپایی آیین‌های سنتی عزاداری در ماه‌های محرم و صفر، نه تنها یاد و نام امام حسین (ع) و یاران وفادارش را زنده نگه می‌دارند، بلکه فرهنگ، هویت و باورهای نسل خود را نیز حفظ و منتقل می‌کنند.

سهیلا شعبانی: عزاداری زنان بوشهری، فراتر از یک مراسم مذهبی ساده است، این آیین، نمایشی عمیق از پیوند قلبی، عاطفی و تاریخی آنان با واقعه عاشوراست. پیوندی که نسل به نسل منتقل شده و در هر نوحه‌خوانی و سینه‌زنی، بار دیگر جان می‌گیرد.

در این ایام، زنان بوشهری با پوشیدن لباس‌های سیاه، در مساجد و حسینیه‌های قدیمی گرد هم می‌آیند ونوحه‌هایی با لهجه محلی و زبانی سرشار از احساس و اندوه سر می‌دهند. این اشعار، گویای غمی عمیق و عشق بی‌پایان آنان به اهل بیت (ع) است.

حرکات هماهنگ سینه‌زنی آنان، نه‌تنها آیینی هنرمندانه و پراحساس، بلکه نمایشی از همبستگی و اعتراض به ظلم و ستم است، نمادی از ایثار، مقاومت و عشق.

این مراسم، افزون بر ابعاد معنوی و دینی، نقشی مهم در تقویت پیوندهای اجتماعی و حفظ سنت‌های بومی دارد. در دل همین آیین‌ها است که نقش زن بوشهری به‌عنوان نگهبان فرهنگ عاشورایی، بیش از پیش نمایان می‌شود.

با برپایی عزاداری‌ها است که روح جامعه زنده نگه داشته می‌شود، و آموزه‌های حماسه عاشورا،همچون، ایثار، فداکاری و ایستادگی در برابر ظلم، در قلب مردم این سرزمین برای همیشه جاودانه خواهد ماند.

(مسجد غریب، محله بهبهانی)