چرا جذب آدم‌های سمی می‌شویم؟

چرا جذب آدم‌های سمی می‌شویم؟

🔹گاهی پیش می‌آید که در زندگی‌مان، بی‌اختیار به سمت آدم‌هایی جذب می‌شویم که به جای آرامش، درد و آشفتگی را وارد زندگی‌مان می‌کنند. انگار ما را به‌نوعی طلسم کرده‌اند. اما واقعیت این است که این جذب شدن تصادفی نیست؛ ریشه‌های عمیق‌تری درون ما دارد.

🔹آدم‌های سمی گاهی با رفتارهایشان، همان زخم‌هایی را لمس می‌کنند که ما سال‌هاست با خود حمل می‌کنیم. شاید در کودکی از کسی که دوستش داشتیم، بی‌محبتی یا بی‌توجهی دیده‌ایم. حالا ناخودآگاه به سمت افرادی کشیده می‌شویم که رفتارشان شبیه همان زخم‌هاست. انگار ذهن‌مان تلاش می‌کند با بازسازی گذشته، این بار نتیجه‌ای متفاوت به دست بیاورد. اما واقعیت تلخ این است که تکرار آن زخم‌ها، تنها ما را در چرخه‌ای از درد نگه می‌دارد.

🔹از طرف دیگر، آدم‌های سمی اغلب در ابتدا جذاب به نظر می‌رسند. شاید به ما حس خاص بودن بدهند، شاید با رفتارهایشان ما را درگیر کنند و برای مدتی خلأهای درونی‌مان را پر کنند. اما با گذشت زمان، متوجه می‌شویم که این رابطه نه تنها بهبود نمی‌بخشد، بلکه خود زخمی تازه ایجاد می‌کند.

🔹برای رهایی از این چرخه، باید به خودمان برگردیم. باید آن زخم‌ها را ببینیم، به آن‌ها اعتراف کنیم و یاد بگیریم که خودمان حامی و آرامش‌بخش خودمان باشیم. تنها وقتی که با خودمان آشتی کنیم و ارزش واقعی‌مان را بشناسیم، می‌توانیم روابط سالمی را جذب کنیم.

🔹یادت باشد، ما لایق عشق و آرامشی هستیم که نه از سر ترس، بلکه از سر فهم و احترام باشد.

✍ پریسا آذرخش